"Just as Degas used paint,
Rodin used bronze,
Debussy the piano,
Baudelaire language,
so Henri Jayer and Philippe de Rothschild used the grape.
Great Wine is the Great Art."
Piękne słowa na początku filmu wprowadzają nas w świat suchej ziemi, prażącego
słońca, dębowych beczek i winorośli, która po przeistoczeniu w wino pachnie już innymi
owocami (białe) lub ziemią i drewnem (czerwone). Nieskazitelnie klarowny, pięknie
mieniący się pod słońce trunek, który ogarnia wszystkie nasze zmysły... Ja wiele z tych
cech przypisać bym również mogła Alanowi, ale to już chyba moje zbyt wielkie
uwielbienie tego aktora. ;)

Film przepięknie opisuje rewolucję jaką przeżył świat wielbicieli wina w latach 70'. Do
dziś zamknięty tylko na wina francuskie, traktujący niemieckiego Rieslinga podrzędnie,
tak jak i resztę nie-francuskich win poprzez jeden konkurs odkrywa jak bardzo jest w
błędzie, jak bardzo wina z innych stron świata mogą być wspaniałe.

"We have shattered the myth of the invincible French vine and not just in California, we've
opened the eyes of the world."

"We will be drinking wine from South America, Australia, New Zealand, Africa, India,
China. This is not the end, this is just the beginning. Welcome the the future"

Nic mi nie wiadomo o winie z Indii czy Chin, ale z wymienionych powyżej zakątków świata
pochodzą jedne z lepszych win, jakie można spróbować. Myślę, że Steven Spurrier 30 lat
po swoim odryciu może być dumny z tego, że miał rację, że dzisiaj delektujemy się
wspaniaływm winem z RPA, niezmiennym rocznikowo winem z Ameryki Południowej, a
na światowy rynek wkraczają dumnie wina z Nowej Zelandii i Australii. I choć francuskie
wina na zawsze zachowają tą godność i świetność Starego Świata, to nowe miejsca tak
samo wspaniale potrafią władać naszymi zmysłami pogrążając nas w słodkim
upojeniu...