A mi Ciebie szkoda ! Film jest jednym z najlepszych z udziałem tych dwóch aktorów. W dodatku zebrał wiele dobrych recenzji !

"Film jest jednym z najlepszych z udziałem tych dwóch aktorów."

Na jakiej podstawie wyciągasz ten wniosek?

"W dodatku zebrał wiele dobrych recenzji !"

To akurat żaden argument. Moja opinia z samej natury rzeczy jest moją opinią i żaden pismak nie byłby w stanie jej zmienić nawet gdyby nazwał ten film arcydziełem.

A propos twoich wrzutów ad persona, pominę je milczeniem.

Nie obchodzi mnie to, że nikt nie przekona Cię do tego filmu. To Twoja opinia ja mam inną.
"A propos twoich wrzutów ad persona, pominę je milczeniem."
Ależ nie musisz milczeć !

"Moja opinia ... i żaden pismak nie byłby w stanie jej zmienić "

To wiele mówi o Twojej postawie, prawda?

Zgadzam się z Tobą... film strasznie wtórny, przewidywalny i dłużyzno-nudny ...

Coś nie mam dziś szczęścia. Najpierw "Kwiat pustyni" (rozczarowanie) teraz "Śniegowe ciastko" (jeszcze większe rozczarowanie bo większe oczekiwania). Może coś polecicie

Spoilery*

"typowy film z gatunku dramatu obyczajowego."
Proszę pokazać mi jakiś "typowy" podobny do tego.

"Szkoda tylko Alana Rickmana i Sigourney Weaver, bo to oni (i tylko oni) trzymali ten film na jakimś poziomie."
Szkoda że nie ma argumentacji w twoich słowach bo może bym uwierzył

"No i szkoda papieru scenarzysty przede wszystkim, bo fabuła leży i kwiczy."
Bo? Jak? Czemu? Twoje argumenty nadal leżą i kwiczą...

"Przewidywalne to jak diabli, a z niezłego początku zrobiła się niestety dłużyzna."
No a to już konkretna głupota, w jaki sposób przewidziałeś wypadek Aklexa i Vivienne? Przewidziałeś że matka Vivienne jest autystyczna?
Przewidziałeś że Alex nie zostanie w mieście na końcu? Przewidziałeś kogo zabił kiedy jak i dlaczego? Wątpię...Film mógł cie zamulić, faktycznie taki ma klimat, pełno tu smutku i nostalgii, pesymizmu to nie jest film dla wielbicieli akcji i efektów, tu niewiele dzieje się na ekranie, lecz wewnątrz widza.

Gdzie w tym filmie jest pełno pesymizmu? Bo chyba coś mi umknęło... Zdarzają się chwile, ale z filmu biją raczej pozytywne momenty.

Rzeczywiście fabuła być może nie grzeszy zawiłością, ale kiedy włączam dramat tego typu, to oczekuję raczej rozbudowanych i skomplikowanych postaci niż szalonych zwrotów akcji. A postacie w filmie są zagrane świetnie, szczególnie role Alana Rickmana i Sigourney Weaver, zdecydowanie warto obejrzeć tylko dla tych dwojga.

Poza tym, daje ciekawe spojarzenie na to jak inni podchodzą do osób z autyzmem, a także jak takie osoby radzą sobie (lub nie radzą) z codziennymi problemami.

Trochę drażni nagromadzenie nieprawdopodobieństw. Coś za często gwałtowna śmierć towarzyszyła bohaterowi. Także zamieszkanie w domu autystycznej matki ofiary wypadku - przychodzi nazbyt łatwo.